tasmādajñānasaṅbhūtaṅ hṛtsthaṅ jñānāsinā৷৷tmanaḥ.
chittvainaṅ saṅśayaṅ yōgamātiṣṭhōttiṣṭha bhārata৷৷4.42৷৷
श्रीमद् भगवद्गीता
৷৷4.42) asmāt pāpiṣṭham ajñānasaṅbhūtam ajñānāt avivēkāt jātaṅ hṛtsthaṅ hṛdi buddhau sthitaṅ jñānāsinā śōkamōhādidōṣaharaṅ samyagdarśanaṅ jñānaṅ tadēva asiḥ khaṅgaḥ tēna jñānāsinā ātmanaḥ svasya, ātmaviṣayatvāt saṅśayasya. na hi parasya saṅśayaḥ parēṇa cchēttavyatāṅ prāptaḥ, yēna svasyēti viśēṣyēta. ataḥ ātmaviṣayō.pi svasyaiva bhavati. chittvā ēnaṅ saṅśayaṅ svavināśahētubhūtam, yōgaṅ samyagdarśanōpāyaṅ karmānuṣṭhānam ātiṣṭha kurvityarthaḥ. uttiṣṭha ca idānīṅ yuddhāya bhārata iti৷৷iti śrīmatparamahaṅsaparivrājakācāryasya śrōgōvindabhagavatpūjyapādaśiṣyasyaśrīmacchaṅkarabhagavataḥ kṛtau śrīmadbhagavadgītābhāṣyē
caturthō.dhyāyaḥ৷৷
৷৷4.42৷৷ asmād anādyajñānasaṅbhūtaṅ hṛtstham ātmaviṣayaṅ saṅśayaṅ mayā upadiṣṭēna ātmajñānāsinā chittvā mayā upadiṣṭaṅ karmayōgam ātiṣṭha tadartham uttiṣṭha bhārata iti.